معرفی رشته پارکور

تاریخچه پارکور :

پارکور از زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن داشته، وجود داشته‌است. انسان‌ها به طور طبیعی گستره‌ای قابل توجه از حرکات و حالات ممکن را برای گذشتن از موانع به وجود می‌آورد. از آن گذشته، کودکان به سهولت و صورت بدیع و با نشاط حرکت می‌کنند، ولی ما هنگامی که شروع به حرکت آگاهانه می‌کنیم، آن ویژگی را از دست می‌دهیم. افراد زیادی در طول تاریخ بر روی حرکت انسان و بهبود آن کار کرده‌اند (از جمله عیاران کاغذباز)

اما پارکور به معنای خاص آن، توسط ریموند بل که یک سرباز فرانسوی در جنگ ویتنام بود پایه‌گذاری شد. او و همراهانش به‌دنبال به وجود آوردن یک روش کارا و مناسب برای «تعقیب و فرار» بودند. این فعالیت‌ها، سرانجام توسط فرزندش دیوید بل به‌صورت مدوّن درآمد.

دیوید بیشتر عمر خود را صرف سامان‌دهی این ورزش کرد و نام «پارکور» را بر آن نهاد. او و دوستانش، از جمله سباستین فوکانکه مشهورترین آن‌هاست، با آموزش‌های ریموند بل این ورزش را کامل کردند.

محل تمرین :

بر خلاف بسیاری ورزش‌های دیگر پارکور تاکنون در زمین یا ورزشگاه اختصاصی تمرین نمی‌شود، البته تلاش‌هایی در این رابطه صورت گرفته‌است تراسورها در محیط‌های شهری مانند سالن‌های ورزشی، پارک‌ها، زمین‌های بازی و سازه‌ها و ساختمان‌های رها شده تمرین می‌کنند که باعث به وجود آمدن نگرانی‌هایی مانند تجاوز به حریم شخصی، آسیب رساندن به اموال عمومی و تمرین در مکان‌های نامناسب شده‌است.

وسایل و تجهیزات :

پارکور وسیله و تجهیزات خاصی احتیاج ندارد و تراسورها معمولاً لباس‌های ورزشی یا معمولی سبک و راحت می‌پوشند. تنها چیزی که توصیه شده‌است یک کفش ورزشی سبک با چسبندگی زیاد است.

بعضی از تراسورها از مچ بند برای محافظت از مچ هایشان استفاده می‌کنند. برخی نیز از دستکش‌های نازک ورزشی برای حفاظت از کف دستهایشان استفاده می‌کنند که به علت کم کردن چسبندگی و حس باعث موضع منفی بعضی از تراسورها می‌شود.

خطرات و محدودیت های پارکور :

خطرات پارکور انکار ناپذیرند پیچ خوردگی و شکستگی ها رایجترین آسیب های ورزش پارکور هستند در سال ۲۰۱۲ ممنوعیت پارکور در موزه هنرهای مدرن و معاصر استراسبورگ به صورت رسمی اعلام شد. پارکور به صورت گسترده به مکانهای عمومی اختصاص ندارد. گرچه تلاشهایی برای ایجاد مکانی برای تمرین پارکور انجام شده است، اما بسیاری از تراسورها این ایده را دوست ندارند، زیرا این امر با انعطاف پذیری، خلاقیت و آزادی مخالف است، تراسورها پارکور را در مناطق روستایی و شهری مثل ورزشگاه ها، پارک ها، زمین های بازی، دفاتر و ساختمان های رها شده تمرین می‌کنند. نگرانی نیروهای انتظامی و مسئولان آتش نشانی برای نجات انسان های در معرض خطر هنگام پریدن از ساختمان های بلند افزایش یافته است. در حال حاظر نظر بر این است که تمرینکنندگان بایستی تمرین کردن در ارتفاعات، مکان های در معرض آسیب و در پشت بامهای بلند را ترک کنند،بعضی از تمرینکنندگان پارکور موافقند که چنین رفتار ناهنجاری باید ترک شود بعضی دیگر از تراسورها این کار را به عنوان یک سبک می‌شناسند و به آن پایبند هستند.

تصورات غلط درباره پارکور :

با توجه به اینکه پارکور به صحنه بین المللی وارد شده و طرفداران بسیار زیادی را در کشورهای مختلف به خود جلب کرده است، چندین تصور غلط و اطلاعات غلطی وجود دارد که در حال گسترش یافتن است.

نمایش های پارکوری هر نمایشی نمایش های پارکوری نیست ؛ انجام یک سری حرکت نمایشی حتما نمی‌تواند پارکور باشد؛ شما می‌توانید از حرکات پارکور به منظور سرگرم کردن خود و دیگران استفاده کنید اما نتیجه نهایی نمی‌تواند به صورت اخلاقی پارکور نامیده شود، زیرا اصول رشته را دنبال نمی‌کند.

پشتک ها گاهی دیده می‌شود یک تراسور (پارکورکار) حرکات پشتک و نمایشی انجام می‌دهند و مردم بین تریکینگ و پارکور دچار اشتباه می‌شوند و تصور عمومی به این سمت می‌رود که در پارکور حتما حرکات اکشن وجود دارد؛ نباید تاثیر حرکات تریکینگ در بهبود حرکات پارکور را نادیده گرفت ولی حرکات نمایشی تریکینگ فقط به عنوان یک زیرمجموعه با پارکور جمع پذیر هستند.

پارکور یک ورزش شهری است پارکور در محیطهای درختی و جنگل ها به اندازه شهرها توسعه داده شد است پارکور به معنای امروزی تاثیر گرفته از تمرینات تراسورها در محیط های مختلف است و هنوز هم در حال تکامل است؛ بنابرین پارکور صرفا یک ورزش شهری نیست.

زطزطزظطز

بسیسبیب

یسبسبس

سبسبس