معرفی رشته آمادگی جسمانی

تناسب اندام، حالت سلامت و تندرستی عمومی است و بطور مشخص تر، توانایی انجام گونه هایی از ورزشها، مشاغل و فعالیتهای روزانه است. تناسب اندام از طریق تغذیه مناسب، تمرینات جسمانی با شدت متوسط و استراحت کافی حاصل می‌گردد.

پیش از انقلاب صنعتی، تناسب به صورت توانایی انجام فعالیتهای روزانه بدون خستگی بی مورد تعریف شده بود اما با ماشینی شدن و تغییراتی در سبک زندگی، اکنون تناسب اندام، معیار توانمندی بدن برای کافی و مؤثر عمل کردن در فعالیتهای کاری و اوقات فراغت، سالم بودن، مقاومت در برابر بیماریهای ناشی از کم تحرکی و مواجهه با شرایط اضطراری در نظر گرفته می‌شود.

آموزش‌های خاص ورزشکاران را آماده به انجام دادن ورزش‌شان به بهترین نحو می‌کند. به عنوان مثال:

دو ۱۰۰ متر: در این تمرین ورزشکار باید آموزش کافی دیده ‌باشد تا در طول مسابقه با حداکثر سرعت بدود.

ماراتون: در این مورد ورزشکار باید آموزش کافی دیده‌ باشد تا به صورت ایروبیک عمل کرده و استقامت او باید تا حداکثر باشد.

بسیاری از آتش‌نشانان و افسران پلیس به طور منظم تحت تست آمادگی جسمانی قرار می‌گیرند تا تعیین شود که آیا آنها قادر به انجام وظایف طاقت‌ فرسای مورد نیاز برای کارشان هستند یا خیر.

تمام سربازان ارتش ایالات متحدهٔ آمریکا باید دورهٔ ( ای‌ پی ‌اف‌ تی ) را طی کنند که یک تست ورزش برای معاینهٔ ماهیچه‌ها، طاقت، توانایی و آمادگی جسمانی است.

دویدن در تپه، این تمرین نیاز به داشتن مهارت‌هایی از آمادگی جسمانی برای شروع دارد و برای عضلات ساق پا مناسب است. این نوع تمرینات بیشتر از سوی ارتش روی سربازها اجرا می‌شود.

آمادگی جسمانی یعنی داشتن قلب، عروق خونی، ریه و عضلات سالمی که فرد بتواند به بهترین نحو، کارها و وظایف محوله اش را انجام داده و با شور و نشاط در فعالیتهای ورزشی و تفریحات سالم شرکت کند. باید توجه داشت این تعریف شامل عامه مردم می‌شود. اما زمانی که صحبت از بخش ورزشی و ورزشکار در میان باشد،عواملی چون تغذیه مناسب و کافی، نوع کار، میزان استراحت، نداشتن اضطراب و فشارهای عصبی بسیار با اهمیت بوده و نمی‌توان نقش آنها را در برنامه یک ورزشکار نادیده انگاشت.

حال به بیان فاکتورهای آمادگی جسمانی که شامل ۴ فاکتور بوده، می‌پردازیم و هر چه این فاکتورها در ورزشکاران بالاتر باشد، در بازدهی مهارت های ورزشی آنها تاثیر بسزایی دارد.

مهم ترین این فاکتورها، استقامت قلبی و ریوی و یا به عبارت دیگرهمان نام آشنای “توان هوازی” است. یعنی جذب اکسیژن به مقدار کافی جهت فعالیت های طولانی، داشتن قلب قوی جهت رساندن خون کافی در هنگام فعالیت های سنگین و طولانی مدت مثل دوهای بلند (ماراتن) قایقرانی در مسافت های زیاد.

دومین فاکتور، انعطاف پذیری است، این فاکتور اجازه می‌دهد تا عضلات در وسیع ترین دامنه حرکتیشان حول مفصل به حرکت درآیند، این فاکتور تقریباً در تمامی ورزش ها مورد نیاز بوده و قابلیت تحرک پذیری را بالا می‌برد. مانند حرکات ورزش ژیمناسیک و باله.

فاکتورهای سوم و چهارم به ترتیب عبارتند از: قدرت عضلانی که به معنای به کار بستن نیرو وانرژی حاصله از عضلات در حین اجرای فعالیت ها است (حدود۴۵/۰از وزن بدن هر فرد را عضلات تشکیل می‌دهند).

در ورزش های قدرتی مانند وزنه برداری و پاورلیفت بیشتر مورد استفاده بوده و تقویت می‌شود. استقامت عضلانی که به معنی به کارگیری یک عضله یا گروهی از عضلات برای انجام یک سری انقباضات مداوم در مدتی نسبتاً طولانی با کمترین احساس خستگی است و عمل کششی بارفیکس بهترین مثال برای این مورد است.

حفظ آمادگی جسمانی چه تاثیری بر زندگی دارد؟

نیل به آمادگی جسمانی و حفظ آن بر تمام جنبه های زندگی تاثیر می‌گذارد. علاوه بر تقویت تندرستی در افزایش بازده کاری نیز مؤثر است. افراد آماده انرژی بیشتری دارند که این حالت بر بازده کاری و فکری نیز تاثیر می‌گذارد. انرژی بیشتر فعالیت های تفریحی و اوقات فراغت را نیز مفید می‌سازد. آمادگی جسمانی مقاومت در مقابل خستگی را افزایش می‌دهد و فعالیت جسمانی و الگوی خواب را نیز بهبود می‌بخشد.

آمادگی جسمانی به طور کلی اجرای حرکت های عمومی را بهبود می‌بخشد. فعالیت بدنی با زندگی روزمره در ارتباط است و افراد دارای آمادگی جسمانی، مهارت های ورزشی را بهتر ارائه می‌دهند. افراد آماده پس از کار و تمرین شدید خیلی سریع تر از افراد فاقد آمادگی به حالت اولیه برمی گردند.